السلام علیک یا اباعبدا... (ع)  .

سلام به شما خواننده عزیز .

الحمدلله رب العالمین به خاطراینکه به من نظر لطفی داشت و وبلاگ نویسم کرد.

از تمام کـــسانیکه به مطــلب قبلــی لطف داشتند وباعـث بـرگزیده شدن وبلاگ شدند،تشکر می کنم واین رو هم بگم به تک تک وبلاگهای شما سر خواهم زد و جواب لطف شما رو خواهم داد.

آدم می مونه از انقلاب بنویسه یا سردار شهید.

از انقلاب ...... .

همون انقلابی که امام(ره) با هزار تا امید های مختلف اون رو ایجاد کرد: امید ظهور،آزادی مردم،از بین بردن جهل و فقر و ..... .

اما،امام(قدس) نیست که ببینه بعضی از ناجوان مردان با لباس دین توی خیابون و کوچه ها دارن همون وظیفه عمال گماشته شاه رو انجام می دهند ،و دارند از سر زنهای مملکت کشف حجاب می کنند واز پسر جونها دارن حیاء وپاکدامنی و لباس تقوا رو در قالبهای مختلف پاک می کنند( بازار گرم موسیقی،آنتن های ماهواره،قرص اکس و بدتر از همه دور کردن از علمای دینی و....).

تنها حرفم در باره انقلاب این بود ،حالا چه فرقی میکنه دخترم یا اینکه ... . باید این تذکرات به کرات تکرار بشه .فقط امیدم اینه چراغهای هدایت هیچ وقت گم نمی شوند.

وقت خوبی دست داده حالا در ایام 22 بهمن قرار می گیریم و چه مبارک شده با نام ابا عبدا... (ع)برویم این مولا رو بشناسیم یک تجدید بیعتی کرده باشیم.

خدا کند که بیایی ...... .

حرف دومم در باب ابا عبد ا...(ع) من کوچکتر از این حرفها هستم که درباره این مولای شجاعان بنویسم و فقط یک عکس ساختم شاید تونسته باشم احساسات خودم رو بیان کرده باشم.

 اگه اندازه بزرگتر می خواهید اینجا رو کلیک کنید 

و میدانم می آیی:

          تو می آیی بهانه من ،

          و می دانم دوباره شاخه های خشک احساسم ،

         جوانه می زند .

یا حق

خدا کند که بیایی